STILSTAAN EN (ANDERS) DOORGAAN . . .

KEYSERKERK, 26 November 2017. Gedachtenis van gestorvenen .. Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar gedenken wij onze dierbaren die fysiek met ons de drempel naar een nieuw jaar niet zullen overgaan. Wij nemen ze wel mee op onze wegen, ook op nieuwe wegen. En wij zullen ze tegenkomen, op bijzondere dagen en als wij ze ter sprake brengen, en soms gewoon zomaar in geuren, kleuren, woorden en in stilte. Deze zondag staan wij stil om te gedenken, wie gestorven zijn. Wij steken met aandacht kaarsen voor hen aan en ook voor wie ‘naamloos gestorven’ zijn, in verre zeeën, in diepe zeeën. Tenslotte steken wij voor ons levenden een kaars aan. Rood als het hartenbloed wat in ons stroomt. Totdat ook ooit voor ons een witte kaars zal branden .. Er was een tijd dat sterven vooral ook iets had van eeuwige rust, eindelijk alle moeite en zorgen af kunnen leggen. In onze, soms wat rusteloze tijd lijkt de troost vaak meer te zitten in het "wij zullen doorgaan .. !". Muzikaal worden wij vanmorgen begeleid door Gert-Jan Mostert, orgel en piano, Evalien Kraayenhof, cello en Femke Leek, solozang. Een goede dienst toegewenst Bij binnenkomst: Muziek voor orgel en cello Andante en Adagio uit Concerto in d-klein van A. Marcello (1684-1750) Zie de foto-impressie (klik ter vergroting)